Bazen insan dünyada kimse kendisini sevmiyormuş gibi hissediyor. Bütün dünya ona karşıymış, kimse kendisini anlamıyormuş gibi. İşte o zaman insan bir yerlere ait olduğunu hissetmek istiyor. Bir yere ait olduğunu hissetmek çok özel birşey. Bazen ailesiyle buluyor insan bu hissi, bazen arkadaşlarıyla, bazen bir ortamda. Mekan ve kişiler değişse de his değişmiyor. Sıcacık, güzel bir his. Sanki bahar rüzgarından bir el saçlarını okşuyor gibi, huzur veren ve burnunu acıtan, gözlerini dolduran hoş bir his. Aslında genellikle kendimi yalnız ve savunmasız hisseden biri değilim ben. Ailem sağolsunlar bana asla böyle hissettirmediler - ki hayatımdaki en büyük şans olarak ailemi görüyorum ben. Sonra arkadaşlarım da var tabi. Bilgisayarımı her açtığımda otomatik açılan MSNimde bir kaç tane "Dina bi'tane" görmem çok özel ve hoş birşey. Dün gece Merlin'in Kazanı Özel'i izlediğimde de böyle hissettim işte. Oradakilerin yarısını hiç tanımıyordum, nicklerini bile görmemiştim belki. Ama geçişler, güzel bir müzik falan derken sanki aile albümüne bakıyormuşcasına duygulandım. Bilmiyorum, belki de ben biraz garibimdir ama.. Sanki anılarımız varmış da onları hatırlamışım gibi oldum evet, sanırım gerçekten bir miktar garibim:)
Ama hepinizi seviyorum ben ya! Canım ailem, canım arkadaşlarım.. Hayatı güzel yapan sizsiniz:)
0 yorum:
Yorum Gönder